29.1.12

325/365

Ήταν πάνω στην τούρτα των δεύτερων γενεθλίων της -η διακόσμηση.
Φανταστείτε το καινούριο φυσικά, χωρίς τις γραντζουνιές.
Εκείνη τη μέρα απαίτησε να το πλύνουμε καλά για να το παίξει.
Ενάμιση χρόνο μετά, έπειτα από πλήθος νέων και πολύ πιο εντυπωσιακών παιχνιδιών που έχουν παρελάσει από το σπίτι μας, εξακολουθεί να ενθουσιάζεται με αυτό το μεγέθους-μικρού-της-δακτύλου κουκλάκι. Το βρίσκω στις πιο απίθανες γωνιές να κοιμάται και αν καταλάβατε ήδη, σήμερα ήταν πάνω στην καπελιέρα! Όποιος το βρει, πρέπει να το πιάσει προσεκτικά (κοιμάται δε βλέπεις;) και να το τοποθετήσει απαλά στη νέα θέση, διότι αν γίνει αλλιώς, όλοι οι γειτόνοι ακούνε το θρήνο για το καημένο το μωράκι που το πονέσαμε. Υπάρχουν άλλα 2 κουκλάκια στο σπίτι μας που χρήζουν τέτοιας ειδικής μεταχείρισης.
Όταν κάνει κρύο τα ντύνουμε πιο ζεστά να μην παγώσουν. Τα κουβαλάει μέσα στην μπλούζα της σαν σε μάρσιπο. Το ένα μάλιστα κοιμάται μαζί της το βράδυ... πάντα! Αν συνεχίσει έτσι, φοβάμαι ότι όντως το μωράκι θα καταφέρει να μιλήσει...
αλλά θα είναι μόνο για να φωνάξει "Βοήθεια!"

26.1.12

326/365

Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας για υλικά, "έπεσα" πάνω σε ένα μαγαζάκι από αυτά που είναι ξεχασμένα σε άλλη εποχή. Υλικά συσκευασίας. Ένας κύριος κάποιας ηλικίας μέσα, αρχοντικός στους τρόπους, με υπόκρουση κλασικής μουσικής. Στη βιτρίνα είχα δει σε ροζ χρώμα αυτό:


"Έχετε σε σιελ αυτό το στρογγυλό κουτί;" ρώτησα και έφυγε να το φέρει.
Επέστρεψε κρατώντας το με ευλάβεια, άρχισε να το συσκευάζει και μου λέει διακριτικά:
"Είναι άριστης ποιότητος καπελιέρα, θα μείνετε πολύ ικανοποιημένη"
"Όχι κουτί λοιπόν, καπελιέρα" σκέφτηκα και πέρασα την πόρτα φεύγοντας με λίγο αέρα της εποχής που τα στρογγυλά κουτιά ήταν καπελιέρες.
Συνέχισα το σουλάτσο μαζεύοντας υλικά.
Μετά από λίγο η καπελιέρα είχε μυρωδιά μωρού με δαντελίτσα και μια στοίβα υφάσματα για μπόμπιρες να περιμένουν να την στολίσουν εντέχνως. Πόσες οπτικές γωνίες για το ίδιο πράγμα, και αν δεν καταλάβατε, άρχισαν οι ετοιμασίες χειροποίητης, αγορίστικης βάπτισης.



24.1.12

330/365

Αυτός ό μήνας ήρθε γεμάτος με ιώσεις. Είναι η 2η φορά που αρρωσταίνουμε για μέρες πολλές και άρα περνάμε ώρες πολλές μέσα στο σπίτι και ειδικότερα στο κρεβάτι. Τί σημαίνει αυτό; Ώρα ανανέωσης κλινοσκεπασμάτων, ή αλλιώς, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ανεβάσουμε το ηθικό.
Δυο παλιά μαξιλαράκια του ΙΚΕΑ που είχα βαρεθεί να τα βλέπω, λίγο ύφασμα (επίσης από το ΙΚΕΑ) και voila! Γεμίσαμε το κρεβάτι καρδούλες και οι πιτσιρίκες δεν σταματούν να χοροπηδούν από τη χαρά τους.
Στόχος επιτεύχθη!

23.1.12

100/365

Toν τελευταίο καιρό προσπαθώ να μάθω τα παιδιά να μην παίρνουν πολύ στα σοβαρά τον εαυτό τους, ή τους άλλους ανθρώπους, όταν πρόκειται για δύσκολες καταστάσεις.
Είναι μάλλον κάτι που πρέπει να θυμάμαι και εγώ συχνά πυκνα.
"Το παιδάκι αυτό με χτυπάει. Είναι κακό παιδί" - "Δώσε του λίγο χρόνο αγάπη μου. Μάλλον είχε μια δύσκολη μέρα"
"Έχω θυμώσει μαζί σου με αυτό που μου είπες" - "Έχεις δίκιο μίλησα απότομα, συγνώμη. Έλα να διώξουμε το θυμό όμως, αν μείνει μέσα σου, μπορεί να σου σκληρύνει την καρδούλα"
"Μου πήρε το παινχίδι και το ΘΕΛΩ!!!" - "Είναι όντως άδικο να σου παίρνουν το παιχνίδι, αλλά για σκέψου, υπάρχει στο δωμάτιο κάποιο άλλο παιχνίδι που αγαπάς εξίσου;"

Βρίσκω ανόητη τη στάση πολλών εγχειριδίων παιδο-ψυχολογίας να "στεκόμαστε" στα δύσκολα συναισθήματα των παιδιών... να τα αναλύουμε, να δείχνουμε ότι συμπάσχουμε, να τα συζητάμε μετά από μέρες. Μοιάζει σα να χτίζουμε πάνω στην άμμο, διότι χτίσιμο είναι η τόση ενασχόληση και άμμος όλη η δυσφορία, άχρηστο φορτίο που δε βοηθά κανέναν και βαραίνει την ψυχή.
Όσες φορές το δοκίμασα, είδα τα παιδιά να παραμένουν μπλοκαρισμένα στα δύσκολα, αντί να ψάχνουν παράθυρο για φρέσκο αέρα.

Αν κάνω κιόλας τη μεταφορά στις σχέσεις μεταξύ ενηλίκων θα μπορούσα να γράφω για ώρες.
Πόσες παρεξηγήσεις, από κακή διαχείριση των συναισθηματικών μας φορτίσεων.
Το συναίσθημα είναι κάπως υπερτιμημένο τελικά, δεν νομίζετε;
Τί γίνανε τα απλά, βαθειά αισθήματα που μένανε ακλόνητα απο τις συναισθηματικές αναταράξεις;

21.1.12

222/365

Ένα τυπικό πρωινό,
μιας από αυτές τις ημέρες που ξυπνάς και το κρύο δεν σε αφήνει να ισιώσεις πλήρως την σπονδυλική σου στήλη.
Έξω από το παράθυρο τα highlands της Σκοτίας.
(Ναι έχει και στα highlands λιόδεντρα!)


12.1.12

315/365 Woodstove myths & facts

Διάβασα τις προάλλες στο facebook:
"Τί ωραία! μύρισε η Αθήνα σαν χωριό από τις σόμπες"
...και ήταν επίσημο πια! H εποχή του πετρελαίου πέρασε.
Η παραδοσιακή ξυλόσομπα κάνει το μεγάλο comeback της.


Κάτω από την ανάρτηση του facebook ξετυλίχθηκε φυσικά ένα ελληνικότατο debate που θύμισε γαλατικό χωριό με επιχειρήματα όπως "πού το είδες το ωραίο, μαύρισαν τα μπαλκόνια", "μου έγινε η μπουγάδα καπνιστή" και άλλα τέτοια.

Προσπερνώντας βαριεστημένα το debate συνειδητοποιώ ότι εδώ, στο καλυβάκι μας την χρησιμοποιούμε ήδη κάτι λιγότερο από έναν μήνα και άρα ήρθε η ώρα για συμπεράσματα και πορίσματα. Εδώ λοιπόν, όλες οι δηλώσεις που άκουσα πριν αγοράσω ξυλόσομπα και η απάντησή γύρω από το εαν ευσταθούν ή όχι.

Δήλωση 1η: "Ξυλόσομπα;!; Εκείνα τα κακάσχημα πράγματα από την εποχή της γιαγιάς μου; Α πα πα"
Δεν ξαναγυρίζεις στην εποχή του '50, όχι. Οι νέες ξυλόσομπες είναι πολύ καλοσχεδιασμένες.
Είτε προτιμάτε το μοντέρνο design, είτε το πιο παραδοσιακό, θα βρείτε απίθανα σχέδια. Χώρια που αν μπει σε κατάλληλο σημείο του σπιτιού, το μπουρί δεν χρειάζεται καν να φαίνεται. Εαν δε, την τοποθετήσετε σαν κασετίνα μέσα στο τζάκι είναι ιδανικά.

Δήλωση 2η: "Θα γεμίσει το σπίτι βρωμιά και μαυρίλα"
Η απάντηση εδώ είναι λίγο σύνθετη. Οι σόμπες νέας γενιάς είναι φτιαγμένες για να μην αφήνουν ίχνος βρωμιάς. Οι πόρτες κλείνουν και ασφαλίζουν, ειδικό συρταράκι μαζεύει τη στάχτη, όλα είναι σχεδιασμένα για να δουλέψουν καθαρά και περιποιημένα και πράγματι έτσι είναι τις περισσότερες φορές. Αλλά... στην πράξη θα έρθει εκείνη η μια φορά (που μπορεί να μην είναι μόνο μια) που κάποιο ξύλο θα έχει λίγη παραπάνω υγρασία και το σπίτι θα ντουμανιάσει.
Επειδή λοιπόν είναι γνωστό ότι αρκεί και μία μόνο φορά για να μαυρίσουν κουρτίνες και τοίχοι, να είσαστε προετοιμασμένοι για να μην πάθετε έμφραγμα όπως εγώ :)

Δήλωση 3η: "Μόνο αν κάθεσαι κοντά ζεσταίνεσαι"
Μέγα λάθος. Σε διόροφο σπίτι 150τμ, ζεσταίνεται όλος ο κάτω όροφος των 60τμ και τα δωμάτια του πάνω ορόφου που βρίσκονται απέναντι από τη σκάλα, μια και ο θερμός αέρας έχει την τάση να ανεβαίνει. Τα υπόλοιπα είναι απλώς υποφερτά σε σχέση με το "παγωμένα" που θα ήταν χωρίς καμιά μορφή θέρμανσης. Όταν με το καλό συνδέσουμε και τα σώματα του καλοριφέρ με το δοχείο νερού της σόμπας όπως είναι προγραμματισμένο, πιστεύω ότι το σπίτι θα είναι φούρνος.

Δήλωση 4η: "Δεν είναι και τόσο οικονομική αν σκεφτείς πόσα ξύλα χρειάζεσαι"
Επίσης λάθος. Είναι αλήθεια ότι αν θέλεις μια καλή θερμοκρασία στο σπίτι, πρέπει να κρατάς τη φωτιά δυνατή, να έχει φλόγα γερή. Όμως σε καμία περίπτωση δεν καίει όσο ένα απλό τζάκι. Γι' αυτό και λέγεται ενεργειακή. Η δική μας έχει απόδοση περίπου 78% και μπορεί με 3 κούτσουρα να καίει γύρω στις 2,5 με 3 ώρες. Τουτέστιν, ουδεμία σχέση με το πετρέλαιο.

Το ακόμη πιο ωραίο νέο είναι ότι υπάρχει και η δυνατότητα σύνδεσης με το νερό πλύσης, ώστε να ρέει άφθονο το ζεστό νεράκι για μπανάκια.
Για τα σπιτικά που φέτος μείνανε χωρίς καθόλου πετρέλαιο -και δυστυχώς είναι πολλά- αποτελεί μια πολύ καλή επένδυση.
Καλό και ζεστό υπόλοιπο χειμώνα να έχουμε!


5.1.12

207/365 Handmade Baptism

Ένα καινούριο μωράκι ήρθε να προστεθεί στην όμορφη παρέα των φίλων,
μια νέα αρχή και άρα μια ακόμη βάπτιση.
Ακούω πολλούς ανθρώπους να καθυστερούν την βάπτιση του παιδιού τους λόγω κόστους και να τα ρίχνουν όλα στην κρίση. Θυμίζοντάς σας τους φλεγματικούς μας φίλους, τους Βρετανούς που ισχυρίζονται ότι
"when there is a will there is a way"
θα σκαλίσω από το καλοκαιρινό αρχείο, δυο εικόνες από την βάπτιση που κάναμε χειροποίητα ως νονοί με κυριολεκτικά ελάχιστο κόστος.

Ενδεικτικά μόνο, δείχνω το κουτί της βάπτισης:


Το πιο χαμηλό κόστος που βρίσκεις στην αγορά είναι τα 50 ευρώ χωρίς κανέναν απολύτως στολισμό -ένα σκέτο κουτί. Σκέτα κουτιά όμως, (και πολύ πιο ανθεκτικά) φτιάχνει ο φίλος μας ο κ.Γιώργος στη βιοτεχνία Box Art του Κορωπίου και είμαι σίγουρη ότι αν ψάξω θα βρω και άλλες τέτοιες βιοτεχνίες. Μας το έκανε λοιπόν, μαζί με το κουτί μαρτυρικών, σε κόστος 17 ευρώ.
Από το μαγαζάκι της γειτονιάς που φέρνει "ψαγμένα" διακοσμητικά από Αγγλία, αγόρασα την καρδιά αυτή, όπως και της λαμπάδας για κάτι σαν 12 ευρώ.
Κατόπιν, ξέθαψα μια γάζα ροζ που είχα στοκ από την γέννηση της κόρης μου, τότε που είχαμε μόλις μάθει ότι περιμέναμε κορίτσι και ο πυρετός του Ροζ ήταν στο απώγειο.
Η πεθερούλα ξέθαψε ότι ταντέλες είχε που δεν ήθελε και η ραπτομηχανή πήρε φωτιά.
Θα μπορούσα να τα είχα κάνει και μόνο με το πιστόλι σιλικόνης, αλλά τα ήθελα μερακλίδικα.
Σύνολο κόστους για κουτί, 23 ευρώ.

Ιδού και η λαμπάδα:


Τα ίδια υλικά, λίγες πινέζες, το θαυματουργό πιστόλι σιλικόνης και συνολικό κόστος 18 ευρώ για κάτι που δεν βρίσκεις για κάτω απο 90!

Ομοίως κινηθήκαμε σε όλα και το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε όλους πολύ.
Το κοριτσάκι μας ήταν σαν πριγκηπισσάκι την ημέρα εκείνη...

Μπορείτε να δείτε άλλη μια χειροποίητη βάπτιση, από την οπτική των γονέων στο blog της Ευαγγελίας. Οι μπονμπονιέρες, τα καλούδια για τα παιδάκια και ο στολισμός.

Τί λέτε, σας "τσίγλισα" αρκετά; Θα το τολμούσατε;
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...