16.12.13

Winter Vegan (Nistisimi) Apple Tart

Καλημέρα & καλή εβδομάδα!!!

Στα σχόλια που αφήσατε την τελευταία φορά, κάνατε ξεκάθαρο ότι το πιο δυνατό σημείο της προηγούμενης ανάρτησης ήταν αυτή η φωτογραφία:


Είναι μια από τις φορές που τα google analytics και τα λοιπά στατιστικά βγαίνουν άχρηστα, μιας και φωνή λαού, οργή θεού. Ιδού λοιπόν η συνταγή για τη

Νηστίσιμη Τάρτα Μήλου

Είναι μια τροποποίηση από 2 διαφορετικές συνταγές βασισμένη στις γευστικές απαιτήσεις του μικρού ασκεριού μας. 
Την βάση για την τάρτα, μου την έχει δώσει μια λατρεμένη φίλη της οποίας την νοικοκυροσύνη θαυμάζω απερίφραστα, η Αγγελική, και την αναφέρω μετά ευγνωμοσύνης διότι είναι η μόνη ζύμη τάρτας που εχω βρει η οποία δεν χρειάζεται τύλιγμα σε μεμβράνη και ψυγείο. Σίριουσλι, ποιός έχει χρόνο να περιμένει τη ζύμη να παγώσει όταν όλοι φωνάζουν ότι θέλουν γλυκό; Την χρησιμοποιώ για οποιαδήποτε τάρτα γλυκειά ή αλμυρή και ιδίως για τάρτες με τυριά και μπέηκον, μιας και είναι πιο ελαφριά ελλείψει αυγού.

Εδώ είναι η ποσότητα για μονή δόση, που μπαίνει στην κλασική ταρτιέρα. Εμείς τη βρίσκουμε πολύ λίγη, μιας και φτάνει ίσα ίσα για ένα μικρό κομμάτι στον καθένα μας, οπότε την κάνω πάντα διπλή και υπάρχει έτσι περίσσευμα για επόμενη μέρα.

 Βάση:
-2 κουπ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
-2/3 της κουπ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
-1 κουτ. γλυκ. ζάχαρη
-1/2 κουτ. γλυκ. αλάτι
-3 κουτ. σουπ. νερό

Γέμιση:
-6 μήλα κύβους
-2 κουτ. σουπ. αλεύρι
-1/2 κουτ. σουπ. κανέλα
-2 κουτ. σουπ. ζάχαρη

Crump topping:
-1/2 κουπ. αλεύρι
-1/2 κουπ. καστανή ζάχαρη
-3 κουτ. σουπ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

Ετοιμασία:
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά της βάσης με τα ειδικά εξαρτήματα για ζύμη στο μίξερ και απλώνουμε σε ταρτιέρα ή ταψί χωρίς να χρειάζεται βουτύρωμα (άλλο ένα ατού).

Καθαρίζουμε & κόβουμε τα μήλα σε κύβους, τα βάζουμε σε λεκανίτσα και ρίχνουμε το αλεύρι, τη ζάχαρη & την κανέλα. Ανακατεύουμε καλά να πάνε παντού.

Ρίχνουμε πάνω στη βάση τα μήλα και φτιάχνουμε το topping στη λεκανη του μίξερ χρησιμοποιώντας τα ίδια εργαλεία. Όταν θα έχουν ανακατευτεί καλά τα υλικά, το topping πρέπει να δείχνει σαν τρίμμα ζύμης, μικρά μκρά κοματάκια σαν ψίχουλα. Το απλώνουμε και αυτό ομοιόμορφα πάνω από τα μήλα.
Σε αυτό το σημείο ίσως σας μοιάζει εμφανισιακά βουναλάκι έτοιμο να χυθεί από το ταψί.
Μην το φοβηθείτε, διότι με το ψήσιμο τα μήλα θα χάσουν την υγρασία τους και θα "καθίσουν".

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200C για 50λ. με μία ώρα.
Όταν βγεί έχουμε έτοιμο να μας περιμένει αυτό το σακουλάκι:

Το βάζουμε στο μικροκυμάτων για 1-2 λεπτά.
Όταν βγει και νιώθουμε ότι έχει λιώσει καλά η σοκολάτα, κόβουμε με το ψαλίδι μια πολύ μικρή γωνία και με γρήγορες κινήσεις την απλώνουμε σε ρίγες κατά μήκος όλου του ταψιού. 
Σας περιγράφω ακριβώς τη δική μας εκδοχή, εσείς αν θέλετε κάνετε καρδούλες και πουλάκια με τη σοκολάτα, ή ότι σας αρέσει.

Και voila! 
Έχετε γεμίσει το σπίτι με άρωμα μήλο-κανέλα-σοκολάτα.
Ότι πρέπει για μια κρύα χειμωνιάτικη μέρα.


Στις παρακάτω φωτό είναι ένα χειμωνιάτικο πικ νικ στη Πεντέλη, διότι η εκπαίδευση χειμώνα καλά κρατεί. 





Πεζοπορία μέχρι το ασκηταριό αγίου Νικολάου Καλησίων & ηλιοβασίλεμα.


UPDATE:
Κατόπιν δική σας παρέμβασης, για άλλη μια φορά, η ανάρτηση αυτή εμπλουτίζεται.
Σε αυτό το λινκ -που μου φάνηκε θησαυρός για τους εραστές της τάρτας- θα βρείτε άλλη μια συνταγή για βάση τάρτας που χρησιμοποιείται αμέσως, καθώς και όσα χρειάζετε να ξέρετε για να την παραλλάξετε σύμφωνα με το γούστο σας.

12.12.13

Winter Bliss


Στολίσαμε από τις 15 Νοέμβρη, πιο πριν από ποτέ άλλοτε.
Μας έβαλαν τα παιδιά στο γιορτινό πνεύμα νωρίς νωρίς και αχ, πόσο καλά έκαναν.

Οι στολισμοί έχουν τελειώσει πριν προλάβουμε να "μπουκώσουμε" με όσα πρέπει να γίνουν εν όψη γιορτών, όπως τα δώρα, οι αποστολές ταχυδρομείου, οι προετοιμασίες για γιορτινές συναθροίσεις. Οι πολύτιμες ώρες στο γιορτινό σπίτι, γύρω από την αναμμένη σόμπα αυξήθηκαν κατακόρυφα. Είχαμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο για ψήσιμο γλυκών. Αυτόν τον καιρό έχουμε κολλήσει με μια συγκεριμένη τάρτα μήλου με επικάλυψη σοκολάτας. Η μαφινιέρα είναι πάντα ετοιμοπόλεμη, ενώ τα χριστουγεννιάτικα μπισκοτάκια είναι έτοιμα και αυτά. Μένουν μόνο οι κουραμπιέδες.


Οι παραγγελίες για τον άγιο Βασίλη είναι επίσης έτοιμες.
Έχουμε και λέμε:
Μια κουρδιστή μπαλαρίνα για ένα 5χρονο κοριτσάκι.
Έναν αληθινό δράκο για τον τρίχρονο μπελά μας -που μάλλον πείσαμε να αλλάξει για μια σακούλα από ψεύτικους δράκους.
Και μια τηλεκατευθυνόμενη νεράιδα για το 6χρονο κοριτσάκι μας -αλήθεια υπάρχει αυτό; Το έχει δει κάπου;
Ισχυρίζεται ότι πετάει σαν το ελικόπτερο.

Όπως όλα, έτσι και η αντίστροφη μέτρηση Χριστουγέννων μας ξεκίνησε νωρίτερα.
Έξι κόκκινα κεριά στο κέντρο του σαλονιού, όσες και οι Κυριακές της νηστείας μέχρι τα Χριστούγεννα. Κάθε Κυριακή στο γιορτινό τραπέζι καίμε και από ένα. Το καλύτερό μας είναι οι Κυριακές που έχουμε και παρέα για φαγητό, διότι τότε ανοίγει το μεγάλο τραπέζι και τα κεριά έχουν την τιμητική τους ως centerpiece.

Φέτος επίσης, είναι η πρώτη χρονιά που προσπαθώ να μυήσω τα παιδιά στη χαρά του Χειμώνα... έξω στη φύση. Στη χαρά του κρύου. Μέχρι τώρα ήμουν η μαμά που τα έντυνε σαν κρεμμύδια, δεν τα άφηνε να βγουν ούτε για αστείο έξω και τους θύμιζε νευρωτικά ότι παντού παραμονεύει η ίωση.
(Εδώ μεταφράζετε: προσπαθώ να μάθω το παιδί μέσα μου να χαίρεται το Χειμώνα που είναι η χειρότερή μου εποχή).
Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε αυτό το Pinterest με όλη τη συγκεντρωμένη πληροφορία που έχει, αλλά και τις απίστευτες εικόνες, οι οποίες σου δίνουν στο πιάτο, έτοιμο και στην καλύτερη εκδοχή του, ένα κόνσεπτ που μονο αμυδρά μέχρι τώρα είχες συλλάβει.

Γυρίζοντας στην "εκπαίδευση χειμώνα" έχω να καταθέσω ότι:
1.Είναι τελικά πολύ πιο εύκολο να μάθεις τα παιδιά να προστατεύονται, από το να τα κάνεις φοβικά -αλλά αυτό είναι μάλλον αξιωματικό λήμμα.
2. Επίσης, είναι καταπληκτικό το τί αντιστάσεις & δυνατότητα προσαρμογής μπορεί να έχει ένα παιδάκι ακόμη και αν είναι μόνο ενός έτους. Οι φωτό των εξωτερικών τοπίων που βλέπετε στο πάνω κολάζ είναι τραβηγμένες στα πλαίσια αυτής της εκπαίδευσης με το μωρό στο καρότσι, δίπλα στη θάλασσα και μέχρι στιγμής δεν έχουμε ούτε μύτη να τρέχει!
Είμαι πολύ χαρούμενη!


2.12.13

Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού.

Βράδυ Τρίτης την προηγούμενη εβδομάδα.
Κοιμίζω-θηλάζω το μωρό και είμαι διαλυμένη από το βάρος της ημέρας.
Το τηλέφωνο χτυπάει και το σηκώνω. "Μα τί κάνω;" σκέφτομαι. Ποτέ δε σηκώνω τηλέφωνα τέτοια ώρα. Άσε που δεν έχω αναγνώριση στη συσκευή αυτή και απεχθάνομαι τις εκπλήξεις. Σχεδόν έχω μετανιώσει καθώς το ακουστικό πλησιάζει στο αυτί μου. 

Στην άλλη άκρη, γνώριμη φωνή γλυκειάς φιλενάδας. 
"Έλα, ξέρω ότι κοιμίζεις τα παιδιά, αλλά δεν μπορούσα να μη σε πάρω. Αγιοκατατάχθηκε ο πατέρας Πορφύριος". Νέο δυναμίτης. Ούτε θυμάμαι τί ψέλισα. Απότομη αλλαγή πίεσης στην καμπίνα του μυαλού.

Σήμερα λοιπόν 2 Δεκεμβρίου 2013 είναι η πρώτη χρονιά που γιορτάζουμε έναν ακόμη άγιο στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη!


Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξή του μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Αν ακούσατε καμπάνες να χτυπούν χαρμόσυνα στην περιοχή σας, ίσως να ήταν αυτό η αιτία.
Στις συνειδήσεις όλων μας φυσικά, θεωρείται άγιος πολύ πολύ νωρίτερα από την ανακήρυξη του Πατριαρχείου. Αν υπάρχει εκεί έξω κάποιος που δεν έτυχε να τον "γνωρίσει" ακόμη, μπορεί να πάρει μια γεύση εδώ και να διαβάσει ένα δείγμα της διδασκαλίας του εδώ.
Όσοι τυχεροί πρόλαβαν και τον γνώρισαν από κοντά, ήξεραν ότι έχουν δίπλα τους θησαυρό. Έναν αληθινό θεραπευτή ψυχών.
Οι υπόλοιποι προσπαθούμε να ψιλαφήσουμε την γλυκύτατη ύπαρξή του μέσα από το πλήθος των βιβλίων και των ιστοριών που κυκλοφορούν στόμα με στόμα.
...ναι, και μελαγχολούμε που περάσαμε ξυστά από μια τέτοια μορφή χωρίς να τη συναντήσουμε ποτέ.

Το γνωστό ροζ βιβλίο με το βίο και τη διδασκαλία του ήταν από τα πρώτα που έπεσαν στα χέρια μου τον καιρό της άγριας νιότης και διαβάζοντάς το τότε θυμάμαι να λέω: "π.Πορφύριε, αν ακους πραγματικά από εκεί που είσαι βρες μου έναν πνευματικό να είναι γλυκύς σαν εσένα". Οι μήνες πέρασαν, ο πνευματικός βρέθηκε και φαντάζεστε την εκπληξή μου όταν μια μέρα εκεί που κουβεντιάζαμε με τον πνευματικό, μου είπε: "τον π.Πορφύριο τον έχεις ακουστά; Έζησα χρόνια κοντά του, πνευματικοπαίδι του. Μου είχε και παρατσούκλι και με κορόιδευε με αυτό χαϊδευτικά".

Την ευχή του να έχουμε!


Update:
Μετά από τη δημοσίευση αυτής της ανάρτησης, πολλοί φίλοι μου στείλατε λινκς με πληροφορίες, δημοσιεύσεις & συνεντέυξεις για τον Άγιο Πορφύριο. Τα περίσσοτερα από αυτά δεν τα ήξερα καν. Σας ευχαριστώ παααρα πολύ. Σκέφτηκα λοιπόν να τα μεταφέρω όλα κάτω από αυτό το ποστ, ώστε να υπάρχουν εδώ σαν αρχείο.

Απολυτίκιον & Ακολουθία του εν Αγίοις Πατρός ημών Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου 



Ένας Ιεράρχης γράφει για τον Όσιο Πορφύριο


30.10.13

Καλοκαιρινός ουρανός...


...καλοκαιρινές αναρτήσεις!
Νομίζω ότι όσο διαρκεί η λιακάδα θα συνεχίζω να αναρτώ καλοκαιρινά θέματα, μέχρι που να πιάσει απότομα το κρύο και να βγάλουμε τα χριστουγεννιάτικα θέματα.


Φωτογράφιση νέας μανούλας σήμερα.
Αυτός ο μικρός μπόμπιρας που λέτε δεν είχε καθόλου όρεξη για φωτογραφίες. Φαίνεται;
Φτάσαμε στο σπίτι του με το Γιάννη και όλο τον εξοπλισμό και όσην ώρα κοιμόταν πήγαιναν όλα τέλεια.


Όμως μετά ξύπνησε...
Με το που πλησίαζα τη -μαύρη- μηχανή για να τραβήξω, το παιδάκι φρίκαρε.
Μόνο λίγων μηνών και πολύ πολύ ευαίσθητος.
Έπρεπε να ξεχάσω όλα τα ήρεμα κάδρα και τις ρομαντικές πόζες.
Έπρεπε να σταματήσω τον ιδρώτα που έτρεχε κρύος στην πλάτη μου.
Να ξαναέρθουμε άλλη μέρα ούτε αστείο. Είχαμε κάνει ήδη 2 ώρες ταξίδι εκτός Αττικής.


Δεν λατρεύετε τις στιγμές που τινάζουν στον αέρα κάθε πρόγραμμα και προετοιμασία και σε καλούν να φανείς εφευρετικός και να αυτοσχεδιάσεις;
Εγώ καθόλου!
Ήμουν τυχερή που τη φωτογράφιση έσωσαν οι γονείς.
Δυο υπέροχοι άνθρωποι, ζεστοί, καλοσυνάτοι και νηφάλιοι όσο δεν παίρνει...
Τους ευχαριστώ θερμά εκ βάθους καρδίας για την υπέροχη φιλοξενία και την υπομονή τους σε όλα.


Μέχρι και χαμόγελο καταφέραμε τελικά!





Ορίστε και λίγες κλεφτές ματιές από τη βάπτιση που ακολούθησε μερικές μέρες μετά!


Loukas Teaser from John Karastathis on Vimeo.

8.10.13

Σηκωνόμαστε το ξημέρωμα...

...και όλα είναι πια σκοτεινά.



Χαιρετίσαμε για τα καλά το καλοκαίρι.
Ελπίζω να σας άφησε όλους με γλυκές αναμνήσεις.
Πολλές αναρτήσεις έμειναν άγραφες, πολλές φωτογραφίες στο αρχείο.
Ήθελα τόσα να μοιραστώ μαζί σας, αλλά η λαχτάρα να τα ζήσω απερίσπαστα με τους αγαπημένους υπερνίκησε. Το μπαλατζάρισμα τεσσάρων παιδιών χωρίς τη βοήθεια του σχολείου αποδείχθηκε πολύ περισσότερο απαιτητικό -μάλλον ενεργειοβόρο- από όσο πίστευα και αφήνω χώρια τη δουλειά.

Απαιτητικό, αλλά με μεγάλη ανταπόδωση.
Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν μαγικό. Το μαγικό πάρτε το κυριολεκτικά.
Χωρίς καν να πάμε "κανονικές" διακοπές, συνέβησαν μέσα σε αυτούς τους τρεις μήνες πράγματα που ονειρεύομαι χρόνια ότι θα κάνω, ή ότι θα κάναμε όλοι μαζί οικογενειακώς και απλώς δεν έβγαιναν. Ήθελα να ανεβάσω εστω λίγες εικόνες, αλλά δείχνουν τόσο άκαιρες μέσα σε αυτή την εποχή. 

Σας αφήνω λοιπόν με εικόνες από άσπρα σχολικά γιακαδάκια, μιας και φέτος έχουμε πρωτάκι, με γαλότσες για τις πρώτες βροχές, με τις γατούλες που κρύωσαν και ανεβαίνουν στα περβάζια προς μεγάλη μας χαρά, με το νέο μας εθισμό, το cupcake maker και το σωρό τα ξύλα που είναι έτοιμος για τα πρώτα κρύα.


...και μην ξεχνάτε να ξυπνάτε νωρίς. Όταν καλωσορίζεις το ξημέρωμα με ζεστή κούπα καφέ η μέρα ξεκινά πιο γλυκά...


25.7.13

Στέλιος, Ίνα & Αναστάσιος

Είναι μέρες τώρα που ανυπομονώ να μοιραστώ μαζί σας την βάπτιση του Τασούλη, οπότε ετοιμαστείτε για ένα πολύ μεγάλο ποστ. Όλο κάτι βγαίνει στη μέση και ο χρόνος στον υπολογιστή είναι ανύπαρκτος, μιας και τα παιδιά έχουν την ικανότητα να ρουφάν όλο το χρόνο ακόμη κι όταν δεν έχεις καθόλου. Για κάτι τέτοιες μέρες όμως υπάρχουν οι φίλοι, και έτσι αυτή τη στιγμή σας γράφω από την ήσυχη σοφίτα, ενώ αχνές φωνίτσες παιδιών έρχονται από τη σκάλα. Η Αθηνά, η άξια φιλέναδα είναι in charge και δεν ανησυχώ για τίποτε!

Ο Τασούλης λοιπόν και οι γονείς του: 
Ένα μωρό σκέτο κουκλί & και δυο χαμογελαστοί και γλυκύτατοι γονείς 
(παρόλα τα μαρτύρια στα οποία τους υποβάλει ο μικρός μπόμπιρας -βλέπε ξενύχτια). 
Εύχομαι μόνο να είχαμε την ευκαιρία για περισσότερο χρόνο μαζί πριν το μυστήριο. Να τους χαρούμε πιο χαλαρούς, μακρία από κόσμο και ολόδικούς μας μπροστά στο φακό, κάτι που όσο και αν επιδιώκουμε πριν από κάθε μυστήριο, δυστυχώς δεν είναι πάντα εφικτό.
Αν θυμόσαστε, είχατε δει το teaser της βάπτισής τους εδώ.

Σας αφήνω με την όμορφη οικογένεια...









...μαζί με τη βάπτιση, γιορτάσαμε και τα πρώτα γενέθλια...






5.7.13

Weekly Moodboard 26: In order at last!


Μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού.
Με χαρά σας ανακοινώνω ότι βρήκαμε το ρυθμό μας.
Είναι η δεύτερη εβδομάδα που όλα κυλάνε ρολόι -όχι ξεκούραστα, αλλά με ένα ρυθμό.

Η ρουτίνα μας πάει περίπου κάπως έτσι:

Χαλαρό πρωινό ξύπνημα κατά τις 9.30-10.00 -για τα παιδιά εννοείται.
Οι μεγάλοι όρθιοι από τις 6.30-7.00

Στο ενδιάμεσο, δυο ολόκληρες ώρες εργασίας αγκαλιά με το μικρό που θηλάζει και πίνοντας τον πρώτο της ημέρας καφέ.

10.00-13.00 ελεύθερη ώρα -πάλι των παιδιών, εννοείται!
Οι μεγάλοι, εργασία και χαρά. 
Ένα ποτ πουρί από επεξεργασίες φωτογραφιών, τηλεφωνήματα, οικιακά, μαγείρεμα, συμμαζέματα. Όλα αυτά -αν είμαστε τυχεροί- ενώ το μωρό κοιμάται. 
Ειδάλως αυτοκόλλητη αγκαλίτσα.

13.00-14.30 μεσημεριανό όλοι μαζί.

14.30-17.30 μεσημεριανή σιέστα ή όπως τη λέμε εδώ, "ώρα ησυχίας", που σημαίνει ότι ακόμη και αν δεν κοιμάσαι, πρέπει να ησυχάσεις σε μια γωνιά και να μην ακούγεσαι. 
Πολύ πολύ δημοκρατικά.
Μην ξεχνιέστε, πάλι για τα παιδιά και αυτό.
Οι μεγάλοι κερδίσαν άλλο ένα 3ωρο εργασίας παρέα με το 2ο απογευματινό καφεδάκι.

17.30- 18.00 σερβίρεται απογευματινό γλυκό.
(κουσούρι που μας έχει μείνει από την εποχή της κατασκήνωσης)

18.00-21.00 οργανωμένη δραστηριότητα.
Βλέπε θάλασσα, παιδική χαρά, βόλτα στη βιβλιοθήκη, playdates, ή απλά κατασκευές όπως αυτές οι υπέροχες πεταλούδες origami που βρήκαμε στο pinterest και στόλισαν όχι μόνο το σπίτι μας, αλλά και την αποχαιρετιστήρια κατασκευή του κατηχητικού.




21.30-10.30 βραδυνό και κατάκλιση -πάλι των παιδιών.
Κάπου εκεί είναι το σημείο μηδέν για τους λαχανιασμένους γονείς.

Είναι η ώρα που βάζουμε τα πόδια ψηλα, βγάζουμε από το ψηλό-ψηλό ντουλάπι τα καλά θαμμένα σακούλια με τα πατατάκια/γαριδάκια/σπόρια και ανασύρουμε από το σκληρό μας δίσκο εκείνη την καλή ταινιούλα που κατεβάσαμε νωρίτερα. 
Τί σημασία έχει που θα μας πάρει πάλι ο ύπνος στα μισά;
Κι αύριο μέρα είναι.


Μέχρι στιγμής είμαστε πολύ χαρούμενοι με το πρόγραμμα αυτό και ελπίζουμε να μείνει έτσι.
Κι αν δείχνει ότι καταφέραμε να ρουτινιάσουμε το καλοκαίρι, μη γελιέστε. Να ξέρετε ότι δεν σας είπα τίποτε για τα σ/κ όπου όλα τα παραπάνω γίνονται στάχτη και μπούρμπερη.
Τα σ/κ ανοίγει το πορτάκι του ξεφαντώματος και έχει όλο το χρώμα του καλοκαιριού:
Μπλε γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού!




*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto. 
Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ 
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι : 
Every day happy home        

27.6.13

New Look & a Logo

Ήταν καιρός για καλοκαιρινή ανανέωση.
Τίποτε σπουδαίο. Καινούριο λογότυπο. 
Το ήθελα πααάρα πολύ καιρό, αλλά το είχα κατατάξει στην κατηγορία "πολυτέλεια".
Μετά ήρθε η ώρα να παραδώσω κάποιες δουλειές και μου την έδινε που το περιτύλιγμα δεν ήταν σούπερ. 

Λίγες μέρες αργότερα, αυτό το άρθρο με έκανε να πρασινίσω από ζήλεια, μιας και είχα κατά νου να φτιάξω ένα λογότυπο παρόμοιο με εκείνο, στρογγυλό.
Αυτό που δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ήταν να απευθυνθώ στο etsy.com και εκεί το άρθρο φάνηκε σωτήριο.

Να σας πω ότι απλά δεν έχω λόγια και ότι η κοινότητα των etsiers για αλλη μια φορά με αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Η επιλογή έγινε πολύ βιαστικά και παρορμητικά με μόνο κριτήριο κυριολεκτικά το τί "μου γυάλισε". Μια κοπέλα από Αγγλία, την Joanne Hewitt από το Aquarius Logos. Αποδείχθηκε παραπάνω από εξαιρετική.
Ιδού το αποτέλεσμα:


Ήταν ποοοολύ πιο δύσκολο από όσο φανταζόμουν. 
H κοπέλα έκανε ά-π-ε-ι-ρ-α προσχέδια μέχρι να βγει αυτό το αποτέλεσμα.
Ήταν εκεί για την ψυχολογική υποστήριξη της φρίκης του "ξέρω-τί-θέλω-αλλά-δεν-ξέρω-πώς-να-στο-περιγράψω", όπως και εκείνης του "δεν-αντέχω-άλλο-να-το-ψειρίζω-στείλε-ότι-να'ναι" και τελικά δεν έστειλε ότι να'ναι. 

Το αποτέλεσμα το έχω λατρέψει! Ελπίζω και εσείς.
Στο εξής θα το βλέπετε στις φωτογραφίες εδώ στο μπλογκ, στο header, αλλά και σε ότι φεύγει από το "σκοτεινό δωμάτιο" του bliss, όπως αυτό το μυστήριο που ετοιμάζεται προς παράδοση:



(Αλήθεια, ποιά εκδοχή προτιμάτε;)

Εκτός από το λογότυπο όμως, ο αέρας ανανέωσης συνεχίζεται εδώ στο bliss και σε λίγο θα δείτε και άλλες αλλαγές που δεν κρατιέμαι να σας τις δείξω. Προς το παρόν ανυπομονώ να κρατήσω στα χέρια μου την ξύλινη, vintage σφραγίδα του λογότυπου -ξέρετε, εκείνη που μοιάζει με των υπουργείων- και να τη βουτήξω στο μελάνι. Ίσως μάλιστα και να σφραγίσω κάτι επιδεικτικά μπροστά στη μαμά μου που πάντα με ονειρευόταν δημόσια υπάλληλο, μήπως και της φύγει ο καημός.
Stay tuned!

21.6.13

Weekly Moodboard 24: Missing paradise

 Ημερολόγιο καταστρώματος.
Πρώτη εβδομάδα σχολικών διακοπών και αρμενίζουμε σε μια τρικυμιώδη θάλασσα χαοτικού προγράμματος, καλοκαιρινών ιώσεων και αδυσώπητης γκρίνιας.
Αν η τρικυμία συνεχίσει, είναι αμφίβολο ότι θα τα καταφέρουμε ως το Σπτέμβρη.

Μόνη παρηγοριά οι αναμνήσεις χαμένων παραδείσων που αφήσαμε κάποτε πίσω.
Οι πάλαι ποτέ ξάστεροι ουρανοί σε ανέμελα, γαλήνια λιμανάκια.


Οι φιλόξενες παραλίες, σαν άδειο σκηνικό ταινίας που μπορείς μόνος σου, άπληστα να απολαύσεις


...αναπαυόμενος φιλοσοφώντας παρέα με ανθρώπους λατρεμένους...


...το γαλάζιο που ψυχές γαληνεύει...


....το γλυκό φως που ακόμη και τη σκουριά ομορφαίνει...


Το παραπάνω κείμενο, μπορεί να είναι, αλλά μπορεί και να μην είναι συμβολικό.
Οι φωτογραφίες πάντως είναι όλες από τη Θάσο, όπου μπορεί να βρέθηκα στην πραγματικότητα πριν λίγο καιρό, καθ'οδόν για μια φωτογράφιση στις Σέρρες... ή μπορεί και να μην είναι, αλλά να έγιναν όλα στην φαντασία μου. Είναι δύσκολο πια να πω.

Οι εικόνες αυτές πάντως είναι το νοερό μου καταφύγιο αυτές τις μέρες, μαζί με τα λόγια του γέροντα Σωφρονίου:

"Ο Θεός εγκαταλείπει τον άνθρωπο;... Είναι δυνατό αυτό;... 

         Κι εν τούτοις στη θέση του βιώματος της εγγύτητας του Θεού έρχεται στην ψυχή το αίσθημα πώς Εκείνος είναι απείρως, απροσίτως μακριά, πέρα από τους αστρικούς κόσμους κι όλες οι επικλήσεις προς Αυτόν χάνονται αβοήθητες στο αχανές του κοσμικού διαστήματος. H ψυχή εντείνει εσωτερικά την κραυγή της προς Αυτόν, αλλά δεν βλέπει ακόμα ούτε βοήθεια ΟΥΤΕ προσοχή. Όλα τότε γίνονται φορτικά. 

Όλα κατορθώνονται με δυσανάλογα μεγάλο κόπο. H ζωή γεμίζει από μόχθους κι αναδεύει μέσα στον άνθρωπο το αίσθημα πώς βαραίνει πάνω του η κατάρα και η οργή του Θεού. 

Όταν όμως περάσουν αυτές οι δοκιμασίες, τότε θα δει πώς η θαυμαστή πρόνοια του Θεού τον φύλαγε προσεκτικά σ' όλες τις πτυχές της ζωής του.

Χιλιόχρονη πείρα, πού παραδίνεται από γενιά σε γενιά, λέει πώς, όταν ο Θεός δει την πίστη της ψυχής του αγωνιστή γι' Αυτόν, όπως είδε την πίστη του Ιώβ, τότε τον οδηγεί σε αβύσσους και ύψη πού είναι απρόσιτα σ' άλλους. 

Όσο πληρέστερη και ισχυρότερη είναι η πίστη και η εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό, τόσο μεγαλύτερο θα είναι και το μέτρο της δοκιμασίας και η πληρότητα της πείρας, πού μπορεί να φτάσει σε μεγάλο βαθμό.

Τότε γίνεται ολοφάνερο πώς έφτασε στα όρια, πού δεν μπορεί να ξεπεράσει ο άνθρωπος"

Μέχρι τότε, κολλημένοι κάπου μεταξύ Αναλήψεως και Πεντηκοστής μένουμε να παίζουμε με τις σκιές.



*******************
Τα Moodboards του 2013 είναι έμπνευση της Lyriel από το Biscoto. 
Μήπως θέλεις να μπεις κι εσύ στην παρέα; Για ρίξε μια ματιά εδώ 
Τα ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι : 
Every day happy home        

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...